Dual Time

In strikte zin is een dual time-horloge een tijdmeter met twee volwaardige wijzerplaten. Beide hebben een eigen minuten- en uurwijzer. Daarbij kan de tweede wijzerplaat als kleinere hulpwijzerplaat in de hoofdwijzerplaat geïntegreerd zijn, zoals bij de Rolex Cellini Dual Time. Of er zijn twee tijdweergaves van dezelfde grootte op de wijzerplaat. Cartier biedt meerdere modellen aan met een dergelijke dubbele wijzerplaat.

Als het begrip dual time iets ruimer genomen wordt, dan kunnen horloges met een extra uurwijzer ook tot deze categorie worden gerekend. Deze wijzer draait een keer per dag om de eigen as, dus met de halve snelheid van de normale uurwijzer. De extra wijzer geeft de tijd op een ander locatie aan op een 24-uursschaal. Dat is in principe hetzelfde concept als bij een GMT-horloge. De Ingenieur Dual Time van IWC maakt gebruik van deze techniek.

Andere fabrikanten komen met andere oplossingen om een tweede tijdzone weer te geven. De Ulysse Nardin Dual Time heeft een venstertje op 9 uur, dat sterk op een datumweergave lijkt. Cijfers geven de uren aan van de tweede tijdzone. Voor de duidelijkheid staat er DUAL TIME onder het kleine venster. De nummers op de draaiende schijf gaan tot 24, u weet dus meteen of het dag of nacht is in de andere tijdzone. Dit horloge heeft ook een datumvenster op 2 uur. Ulysse Nardin biedt daarnaast een rechthoekig horloge aan met dezelfde functies. Dat is de Quadrato Dual Time.

Vacheron Constantin gaat zijn eigen weg met de Overseas Dual Time. Op 6 uur bevindt zich een hulpwijzerplaat met een uurwijzer voor de tweede tijdzone. Die draait met normale snelheid, oftewel twee keer om de eigen as in 24 uur. Om te kunnen zien of het bijvoorbeeld 10.00 uur 's ochtends of 22.00 uur 's avonds is, bevindt zich een cirkeltje links naast de hulpwijzerplaat. Daarin geeft een wijzer met behulp van een donkere en een lichte helft aan of het dag of nacht is in de tweede tijdzone.

De Royal Oak Dual Time van Audemars Piguet heeft ook een hulpwijzerplaat op 6 uur voor de tweede tijdzone, met een vergelijkbare dag- en nachtweergave. Deze weergave heeft naast een uurwijzer ook een minutenwijzer. Door het aantal wijzers lijkt het horloge meer op de Rolex Cellini Dual Time dan op de Vacheron Constantin Overseas Dual Time. Qua vormgeving blijft de Royal Oak trouw aan het originele design. Ook met een extra tijdzone heeft dit horloge het beroemde patrijspoortdesign van Gérald Genta.

De Zwitserse traditiemerken Breguet en Blancpain, beide opgericht in de 18e eeuw, hebben eveneens horloges met een dual time-weergave in het portfolio. Bij Breguet vindt u het vaakst een tweede tijdzone in de Marine-collectie. De hulpwijzerplaat voor de tweede tijdzone bevindt zich op 6 uur en heeft een uur- en een minutenwijzer. Daarmee heeft dit model van Breitling een vergelijkbare indeling als de Rolex Cellini en de Audemars Piguet Royal Oak. Dit horloge laat u ook weten of het dag of nacht is in de tweede tijdzone. Breguet geeft dit als volgt aan: rechtsboven, op 2 uur, draait een wijzer op een tweede hulpwijzerplaat. Dat is de 24-uursweergave. De wijzer begint geheel onderaan op 0.00 uur, dus eigenlijk op de 6-uurpositie. Na een halve dag bereikt hij, zoals bij een normale tijdweergave, de 12-uurpositie. Vanaf daar keert hij in tweede helft van de dag langzaam terug naar het beginpunt (middernacht) op 6 uur.

Blancpain gebruikt voor de dual time-horloges van de Leman-modelreeks een hulpwijzerplaat met een uur- en een minutenwijzer op 12 uur. Daarnaast heeft de tijdmeter op 9 uur een venstertje met twee symbolen: een zon en een maan geven aan of het dag of nacht is.

De Duitse fabrikant van luxe horloges A. Lange & Söhne uit Glashütte, die zich richt op het hoge prijssegment, biedt de Saxonia Dual Time aan. Dit model heeft een extra centrale uurwijzer voor de tweede tijdzone. Het bijzondere is dat deze wijzer normaal gesproken verborgen blijft achter de gouden centrale uurwijzer. Pas als de tweede tijdzone wordt geactiveerd, komt de extra uurwijzer van geblauwd staal tevoorschijn. A. Lange & Söhne combineert deze tijdweergave met een 24-uurswijzer op een hulpwijzerplaat op 12 uur. Middernacht bevindt zich op deze hulpwijzerplaat dus bovenaan de wijzerplaat van de Saxonia. Daarmee functioneert deze dual time exact tegenovergesteld aan het horloge van Breguet.

Het dual time-model uit de Heritage Chronométrie-collectie van Montblanc heeft een soortgelijke tijdweergave. De hulpwijzerplaat met 24-uursschaal en een extra uurwijzer bevindt zich helemaal bovenaan. Daarnaast heeft het horloge een centrale uurwijzer die de lokale tijd aangeeft.

De Montblanc Heritage Chronométrie maakt een relatief voordelige instap in de wereld van mechanische horloges met twee tijdzones mogelijk. U koopt dit horloge vanaf ongeveer 2500 euro. De Baume & Mercier Clifton met een dual time-complicatie bevindt zich in een vergelijkbaar prijssegment. Het is een sobere dress watch met een extra centrale 24-uurswijzer en een bijpassende schaal aan de rand van de wijzerplaat. Daardoor is deze tijdmeter vergelijkbaar met een GMT-horloge.

Ulysse Nardin biedt veel verschillende dual time-horloges aan en de prijzen liggen ver uit elkaar. Voor een ongedragen Dual Time Executive van edelstaal betaalt u 5000 euro. Een Quadrato Dual Time van wit- of roodgoud kost het tienvoudige.

Een Vacheron Constantin Overseas Dual Time kost ongeveer 14 000 euro. Dit bedrag betaalt u voor een ongedragen exemplaar van edelstaal. De versie van goud is met een prijs van ca. 35 000 euro een stuk duurder.

De prijs van een Rolex Cellini Dual Time ligt ook rond de 14 000 euro. De behuizing bestaat uit rood- of witgoud. Het dual time-model van de Royal Oak, het uithangbord van Audemars Piguet, wisselt voor ongeveer 25 000 euro van eigenaar. Het Richard Mille-horloge met een flyback-chronograaf van roségoud of titanium is het duurste model met een dual time-functie. Hij kost rond de 130 000 euro .

De verschillende tijdzones die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van het dual time-horloge zijn een constructie uit de 19e eeuw. Voor het eerst konden mensen en informatie grote afstand in een korte tijd afleggen. De spoorwegen en de telegrafie maakten dit mogelijk. Deze innovaties vroegen om een gemeenschappelijke tijd waar bijvoorbeeld spoorboekjes op afgestemd konden worden. Een algemeen geldig tijdsignaal werd per telegraaf doorgegeven. Tot die tijd had elke stad een eigen plaatselijke tijd, die werd bepaald aan de hand van de stand van de zon.

De internationale tijdzones zijn op een internationale conferentie in 1884 tot stand gekomen. Bij deze bijeenkomst in Washington werd de lengtegraad 0 van het coördinatensysteem, dat door het Londense stadsdeel Greenwich loopt, vastgelegd als de bindende wereldtijd. De gastheer van de conferentie was de Amerikaanse president Chester A. Arthur. De enorme uitbreiding van de Verenigde Staten in zowel oostelijke als westelijke richting en de voltooiing van het spoorwegennet van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan in mei 1869 maakten een systeem van tijdzones noodzakelijk. In Nederland gold aanvankelijk de Amsterdamse Tijd, die 20 minuten afweek van de Greenwich Mean Time en 40 minuten van de Midden-Europese Tijd (MET). De Duitse bezetter voerde in 1940 de MET in. Dat is tot op de dag van vandaag de standaardtijd in Nederland. 

Als u meer dan twee tijdzones tegelijkertijd in het oog wilt houden, kunt u kiezen voor een wereldtijd-horloge. U herkent een zogenoemde worldtimer aan een wijzerplaat met 24 namen van steden en/of eilanden die elk een tijdzone vertegenwoordigen. In plaats van een extra wijzer heeft het horloge een draaischijf aan de rand van de wijzerplaat.

GMT-horloges lijken nog het meest op dual time-horloges, want beide type tijdmeters hebben een tweede tijdzone. GMT-horloges hebben echter geen tweede wijzerplaat, maar meestal een tweede centrale uurwijzer. De Rolex GMT-Master II is het schoolvoorbeeld van een GMT-horloge.