Tissot Le Locle

Le Locle is een plaatsje in het Zwitserse Juragebergte en sinds 1853 de thuis van Tissot - het jaar waarin Charles-Félicien Tissot (1804-1873) en zijn zoon Charles-Emile (1830-1910) de onderneming oprichtten om zakhorloges te produceren. De klassieke, elegante lijn Le Locle werd vernoemd naar de hoofdzetel in het kanton Neuchâtel.

In het uitgebreide aanbod van deze modelreeks uit de collectie T-Classic vinden we een veertigtal heren- en dameshorloges. De behuizingen van de herenhorloges zijn overwegend 39 millimeter groot, terwijl dat bij de dameshorloges 25 is. Naast roestvrijstalen behuizingen treffen we er ook enkele aan met een rood- of geelgouden coating. Als versiering voor een deel van de wijzerplaten wordt parelmoer gebruikt. De vermelding Le Locle, aangebracht in fijne letters, is een ander kenmerk dat de wijzerplaat siert.

Enkele varianten van de Le Locle hebben geen grote secondewijzer, maar een kleine die we meestal terugvinden op zes uur. In bepaalde versies is zelfs de uurwijzer verplaatst naar een hulpwijzerplaat op twaalf uur.

Voor de uurwerken doet Tissot een beroep op de betrouwbare automatische kalibers van ETA; waaronder de klassiekers 2824-2 of Valjoux 7750. De leverancier ETA SA Manufacture Horlogère Suisse is de grootste producent van uurwerken ter wereld. Net zoals Tissot, maakt ook ETA deel uit van de Swatch Group. Talrijke horlogemerken vallen terug op uurwerken van ETA, deels ook aangepast onder hun eigen naam. Klanten van ETA zijn onder andere Breitling, Certina, IWC en TAG Heuer.

U zoekt een prestigieus horloge van een bekend Zwitsers merk? Conservatief chique en met mechanisch kaliber? Dan vindt u bij de Le Locle van Tissot precies wat u zoekt – voor een betaalbare prijs. Het horloge is uiterst geschikt als zogenaamde dress watch en past dus uitstekend bij een kostuum of avondjurk.

Als sober herenhorloge met drie wijzers en datumvenster heeft u al voor ongeveer 500 euro een Tissot Le Locle. De iets meer gesofisticeerde varianten met chronograafkaliber overschrijden de grens van 1000 euro. Bij de dameshorloges liggen de prijzen rond 500 à 600 euro.

Vergelijkbare horloges vinden we bij Maurice Lacroix in de collectie Les Classiques. Als u openstaat voor een klassieke uitvoering, kan u de Freelancer van Raymond Weil in overweging nemen. Deze horloges van de concurrentie zijn ook uitgerust met mechanische uurwerken en bevinden zich eveneens onder de grens van 1000 euro. Voor ongeveer 300 euro kan u een gelijkaardige Seiko kopen met automatisch kaliber, bijvoorbeeld de modellen met referentienummer SRP767K1 (roestvrij staal, witte wijzerplaat), SRP769K2 (roestvrij staal, zwarte wijzerplaat) en SRP772K1 (roodgoud, witte wijzerplaat).

Het topmodel van de modelreeks is de Le Locle Chronograph Valjoux. Hij heeft zijn naam te danken aan het automatisch uurwerk ETA 7750 Valjoux. Onder de uurwerken met stopwatchfunctie is dit kaliber dé klassieker. Het kaliber 7750 bestaat uit ongeveer 250 onderdelen, wordt sinds 1973 gebouwd en drijft tal van chronografen aan. Het tikt met een frequentie van 28 800 halve omwentelingen per uur (a/h) en neemt tijden op tot op een achtste van een seconde nauwkeurig. Zijn gangreserve bedraagt ongeveer 45 uur.

Het uiterlijk van de Le Locle Chronograph Valjoux wordt gekenmerkt door drie hulpwijzerplaten. De kleine secondewijzer die continu tikt, bevindt zich op negen uur. De kleine wijzerplaten op twaalf en zes uur dienen de chronograaf. In normale toestand staan ze stil, net zoals de centrale secondewijzer.

Met een druk op de knop meet de grote, centrale secondewijzer de tijden van 0 tot 60 seconden. Daarna komen ook de wijzers op de twee andere hulpwijzerplaten in beweging – weliswaar met een verschillende snelheid. De bovenste wijzer telt de verstreken tijd tot een duur van 30 minuten. De onderste wijzerplaat registreert maximaal 12 uur. Rechts, op drie uur, vult een venster voor de weekdag en datum de gebruikelijke gegevens aan.

De Le Locle Automatic Chronograph Valjoux is verkrijgbaar met zwarte en witte wijzerplaat. De roestvrijstalen behuizing heeft een diameter van 42,3 millimeter en is waterdicht tot een druk van 3 bar (30 meter). Voor een nieuwe Le Locle Chronograph Valjoux telt u ongeveer 1300 euro neer, waardoor de prijs van de collectie naar boven getrokken wordt.

De meeste uitvoeringen van de Le Locle zijn driewijzermodellen. De secondewijzer is ofwel centraal geplaatst of op een hulpwijzerplaat op zes uur.

Op enkele wijzerplaten is onder het opschrift Le Locle ook het woord Chronometre te lezen. Bij deze uitvoeringen heeft het Zwitserse testinstituut voor chronometers (COSC) de nauwkeurigheid van het uurwerk ETA 2824-2 gecontroleerd en een certificaat toegekend.

De modellen van de Le Locle met kaliber ETA 2897 hebben een centrale secondewijzer en zijn voorzien van een gangreserveaanduiding. De kleine wijzer met halfronde schaal op zeven uur informeert u over de spankracht van de balansveer.

Bijzonder zijn de modellen waarbij niet enkel de secondewijzer, maar ook de uurwijzer op een hulpwijzerplaat gezet werd. De uren worden dan weergeven op twaalf uur en de seconden op een even grote wijzerplaat op zes uur. Dat maakt dat enkel de minutenwijzer rondjes draait op de grote wijzerplaat.

Deze eigenzinnige rangschikking realiseert Tissot met behulp van het kaliber 2825-2, dat eveneens afkomstig is van ETA. De decentrale wijzers zijn de specialiteit van dit uurwerk. Het tikt met 28 800 a/h (4 Hz) en heeft een gangreserve van ongeveer 42 uur. Op dit kaliber doet Tissot ook een beroep in de lijn Couturier, die qua stijl dicht aanleunt bij de Le Locle.

Alle behuizingen bij de Le Locle bestaan uit roestvrij staal, waarvan enkele overtrokken zijn met een rood- of geelgouden coating. Het gouden laagje verleend de horloges een bijzonder edel uiterlijk. Bij de tweekleurige varianten staan geelgouden en roestvrijstalen elementen met elkaar in contrast. Zowel bij de dames- alsook bij de herenmodellen heeft Tissot een deel van de lijn opgeleukt met parelmoeren wijzerplaten. Bovenaan wordt de horlogekast afgesloten met saffierglas.