Ebel

Onder leiding van Pierre-Alain Blum gold oog voor kwaliteit steeds als hoogste prioriteit. Zo weigerde de vroegere bedrijfsleider radicaal een deel van de productie van de polshorloges naar Azië te verplaatsen. Zelfs het vervaardigen van kasten, horlogebanden of wijzerplaten buiten Zwitserland was voor hem ondenkbaar. Tot op vandaag staat Ebel voor Zwitserse kwaliteit. De horlogemakers uit La Chaux-de-Fonds bouwen zowel mechanische automatische uurwerken als ook elektronische quartzuurwerken. De ontwikkeling en het gebruik van automatische kalibers kent bij Ebel een lange traditie. Al in 1928 stelde de Zwitserse firma het automatische model Ebello voor: een tafel- of zakhorloge met schuifetui. Het gepatenteerde schuifmechanisme van de etui zorgde er bij het openen en sluiten voor dat de veer in de veertrommel opgewonden werd. Een andere highlight was het massief gouden handopwindkaliber 96 dat in 1955 gepresenteerd werd en met 1,7 mm uiterst plat was.

Eén van Ebels nieuwere innovaties is het automatische kaliber 137 dat de fabrikant samen met Nouvelle Lémania ontwikkelde. Na een ontwikkelingstijd van vijf jaar presenteerden de Zwitsers in 1995 hun chronograafkaliber. Zowel het sinds 1973 bestaande uurwerk Lemania 1340 als zijn opvolger Lemania 1352 dienden hiervoor als voorbeeld. De Lemania 1340 is een automatisch chronograafkaliber met secondenstop, 24-uurweergave en een gangreserve van 44 uur. De gangreserve van het Ebelkaliber 137 ligt bij 48 uur en de rotor met kogellagers windt zich dubbelzijdig op. Het kaliber heeft een diameter van 31 mm en is 6,4 mm hoog. Naar de testprocedure van de Contrôle Officiel Suisse des Chronomètres (COSC) kan dit kaliber ingedeeld worden als chronometer: het is dus uiterst nauwkeurig. Het wordt onder andere gebruikt in de modelreeks 1911 BTR. Ook de automatische kalibers 139, 240 met GMT en 288 met eeuwigdurende kalender horen bij de uurwerkfamilie.

Al vanaf het begin hechtten Eugène Blum en Alice Lévy veel belang aan het design van de polshorloges. Het was vooral Alice – met haar zin voor esthetiek en smaak – die over de optische details waakte. Zo ontwierp Ebel in de jaren '20 een horloge met een achthoekige kast of horlogebanden die met geslepen diamanten, smaragden of onyxen bezet waren. De vormgeving van rijkelijk versierde armbanden werd een handelsmerk van Ebel. De in 1977 ingevoerde gegolfde armband is tot op vandaag een markant kenmerk. Ontworpen werd deze door de Zwitserse productdesigner Eddy Schoepfer. In de jaren '70 gaf Pierre-Alain Blum hem de opdracht om een "typisch Ebelhorloge" met een hoog herkenningsgehalte te ontwerpen. Het resultaat was de Sport Classique met vijf gouden schroeven op de voorkant van de kast, een vloeiende overgang van armband naar behuizing en natuurlijk de bekende gegolfde horlogeband.

De Sport Classique is in de eerste plaats gemaakt voor mannen, maar natuurlijk keert de karakteristieke armband ook terug bij verschillende damescollecties zoals Classic en Wave. Bij deze reeksen bestaat de armband vaak uit tweekleurig roestvrij staal met gouden accenten. Bij de collectie Classic zijn de vijf schroeven aan de voorkant goed zichtbaar. De lunette van enkele modellen wordt verfraaid met 40 diamanten en ook enkele varianten uit de collecties Beluga en Brasilia zijn opgesmukt met deze glanzende edelstenen. De Brasilia springt in het oog door de hoekige kast en herinnert aan de vormhorloges van bekende merken zoals Cartier of Jaeger-LeCoultre. De gulden middenweg tussen klassiek en modern design verwezenlijken de horloges uit de modelreeks X-1 met materialen zoals witte of zwarte keramiek.

Sinds het einde van de jaren '80 maakt Ebel gebruik van testimonials: getuigenissen over de positieve ervaring met het product. Onder de bekendste dragers hebben we de tennislegendes Boris Becker en Andre Agassi. Maar ook het Duitse topmodel Claudia Schiffer won Ebel voor zich. Passend bij het motto "Architecten van de tijd" restaureert Ebel oude gebouwen. Een voorbeeld hiervan is een historische bakstenen gevel van een gebouw in het hartje van Manhattan, waar de Amerikaanse tak van de firma zetelt, of de Villa Turca in La Chaux-de-Fonds die door de beroemde architect Le Corbusier gebouwd werd en nu het perscentrum van het bedrijf is.